ချင်မူက ထိုရသေ့၏ စကားကြောင့် မည်သို့မျှ မခံစားရဘဲ မိစ္ဆာဆင့်ခေါ်ခြင်းအမှုကိုသာ ဆက်လက်ပြုလုပ်နေသည်။ ရုတ်တရက် သွေးနီရောင်အလင်းတန်းတစ်ခု ထိုးတက်လာပြီး နှင်းများ ဖုံးလွှမ်းနေသော တောင်ကြားလွင်ပြင်တစ်ခုလုံး သွေးစွန်းသကဲ့သို့ ဖြစ်သွား၏။။

ထိုသွေးနီရောင်အလင်းတန်းက ကောင်းကင်ယံသို့ ထိုးတက်သွားပြီး လျှပ်စီးတန်းများ ဖျစ်ဖျစ်မြည် ဝန်းရံလှည့်ပတ်နေသည်။ လျှပ်စီးတန်းများက အရပ်မျက်နှာအနှံ့သို့ ပျံ့နှံ့၍ တောင်စောင်းနံရံကို ထိမှန်ပြီး နှင်းထုများ အရည်ပျော်သွား၏။ ကျောက်တုံးကျောက်ခဲများပင် အရည်ပျော်၍ ချော်ရည်ပူများ ဖြစ်ပြီး တောင်နံရံတစ်လျှောက် စီးကျလာသည်။

သွေးနီရောင်အလင်းတန်းတစ်ဝိုက်ရှိ လျှပ်စီးတန်းများက တဖျစ်ဖျစ်လက်နေသော ပိုက်ကွန်တစ်ခုအဖြစ် ဖွဲစည်း၍ ရွေ့လျားသွား၏။ အခြားကမ္ဘာလောကမှ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ မိစ္ဆာစွမ်းအင်တစ်ခုက ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်ရှိ မိစ္ဆာနတ်ဘုရားရုပ်တုကို လာရောက်ထိမှန်သည်။

ထိုသစ်သားရုပ်တုမှာ တစ်မုဟုတ်ချင်း ပွင့်ထွက် ဖောင်းကား၍ အရွယ်အစား ကြီးမားသည်ထက် ကြီးမားလာ၏။ အရှိန်အဝါအငွေ့အသက်ကလည်း တစ်စထက်တစ်စ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ ကောင်းလာသည်။

ချင်မူ့ခါးရှိ ထောင်ထျယ်အိတ်ထဲမှ တုထျန်းမိစ္ဆာဘုရင်၏ ဒေါသသံ ပေါ်ထွက်လာ၏။ “ခွေးကောင်လေး၊ ကျားဟယ်မိစ္ဆာနတ်ဘုရားကို ဆင့်ခေါ်တုန်းက မင့်စွမ်းအားကို အကုန်ထုတ်မသုံးဘူး မဟုတ်လား… ဒီတစ်ခေါက် ရှုံးပီမိစ္ဆာနတ်ဘုရားကို ဆင့်ခေါ်တာ အဲတုန်းကထက် အများကြီး စွမ်းအားပိုကြီးတယ်…”

ဤတစ်ကြိမ်တွင်တော့ သူ ချင်မူ့ကို အထင်လွဲသွားသည်။

နန်းတွင်းကောလိပ်၌ ကျားဟယ်မိစ္ဆာနတ်ဘုရားကို ဆင့်ခေါ်စဉ်က ချင်မူ မိစ္ဆာဘာသာရပ်ကို အတော်များများ သိရှိနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်ခြင်း မရှိသေးပေ။ နောက်ပိုင်းတွင်မှ တုထျန်းမိစ္ဆာဘုရင်နှင့် မြေအောက်ဘုံအရှင်သခင်ပဋိညာဉ် ကျမ်းကျိန်စဉ်က သင်ယူထားသော မိစ္ဆာဘာသာစကားကို ကြေညက်အောင် လေ့လာနိုင်ခဲ့၏။ မိစ္ဆာဘာသာစကားကို ပိုမို ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်လာသည့်အခါ သူဆင့်ခေါ်သော မိစ္ဆာနတ်ဘုရားက ပို၍ စွမ်းအားကြီးမားလာမည်မှာ ဓမ္မတာသာ ဖြစ်သည်။ ပြီးခဲ့သည့်အခေါက်တွင် သူ့အစွမ်းအစကို လျှိုထားခဲ့ခြင်း မဟုတ်ချေ။

တာအိုရသေ့က ဤကြောက်မက်ဖွယ်ရာ မြင်ကွင်းကို မြင်တွေ့သောအခါ အစောက တည်ငြိမ်နေသည့် အသွင်သဏ္ဌာန် ပျက်ပြားသွားပြီး မြင်းမြီးယပ်ကို ပစ်လွှတ်လိုက်၏။ “သွား…”

မြင်းမြီးယပ်က လေထဲတွင်ပင် ရှည်လျားဆန့်ထွက်ပြီး မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း၌ မြင်းမြီးမျှင်တစ်ခုချင်းစီက ကိုက်ပေါင်းဒါဇင်ချီ ရှည်လျားသည့် ဓားမျှင်မျှင်လေးများအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားသည်။ မြင်းမြီးမျှင်များက လေထဲတွင် ဖြန့်ကျက်ကားထွက်သွားပြီး အဝေးမှ ကြည့်လျှင် ထီးဖြူတစ်လက် လေထဲတွင် ဝဲလည်လှည့်နေသကဲ့သို့ပင် ထင်ရ၏။

ဤမြင်းမြီးယပ်၏ စွမ်းအားက မသေးလှချေ။ မြင်းမြီးမျှင်တစ်ခုချင်းစီက ဓားမျှင်မျှင်လေးများအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားသည့်အတွက် ပို၍ ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်း၏။ ပိုသေးမျှင်လေလေ ခုခံကာကွယ်ရန် ပိုခက်လေလေ မဟုတ်ပါလား။

မြင်းမြီးယပ်၏ လှုပ်ရှားမှုက အလွန်တရာ မြန်ဆန်လှပြီး မရေမတွက်နိုင်သော လျှပ်စီးတန်းများကို ပိုင်းဖြတ်ပစ်သည်။ ရသေ့အိုက တောင်ကြားချိုင့်ဝှမ်း၏ အထက်ကောင်းကင်တွင် တစ်မုဟုတ်ချင်း ပေါ်ထွက်လာပြီး အခြားကမ္ဘာလောကမှ စီးဝင်နေသည့် မိစ္ဆာစွမ်းအင်အလင်းတန်းကို ရိုက်ချလိုက်၏။

မိစ္ဆာဆင့်ခေါ်ခြင်းကို နှောင့်ယှက်ခံရသဖြင့် ချင်မူ အော်ဟစ်အမိန့်ပေးလိုက်ရာ နဂါးချီလင်က လေထဲသို့ ပျံတက်ပြီး ကျယ်လောင်စွာ မြည်ကြွေးလိုက်သည်။ သူ့ထံမှ အသံလှိုင်းက မြင်းမြီးယပ်ဆီသို့ ပြေးဝင်ရိုက်ခတ်သဖြင့် မြင်းမြီးမျှင်များ ရှုပ်ထွေးရောယှက်သွားသည်။ နှောင့်ယှက်ဖျက်ဆီးခံလိုက်ရသော မိစ္ဆာစွမ်းအင်မှာ နောက်တစ်ဖန် ပြန်၍ စီးဆင်းလာ၏။

တာအိုရသေ့အိုက နဂါးချီလင်ကို မြင်သောအခါ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး ဝင်းလက်သွားပြီး ဟက်ခနဲ ရယ်မောလိုက်သည်။ “အမွေးထူတိရစ္ဆာန်ကောင်၊ လူဆိုးတစ်ယောက် မကောင်းမှု ကျူးလွန်တဲ့နေရာမှာ ကူညီရင် မင့်အပေါ် ကပ်ဘေးဆိုး ကျရောက်လာမှာ အသေအချာပဲ… မင်းရဲ့ အသွင်အပြင်က မဆိုးလှတော့ ငါ့ရဲ့ စီးတော်ယာဉ်အဖြစ် နှစ်တစ်ရာ အသုံးတော်ခံမယ်ဆိုရင် အပြစ်ဆေးကြောခွင့်ပြုမယ်… မဟုတ်ရင်တော့ ပြာပုံဘဝ ရောက်ဖို့သာ ပြင်ထား…”

နဂါးချီလင်မှာ ဒေါသခြောင်းခြောင်းထသွား၏။ “တိရစ္ဆာန်ကောင် ဟုတ်လား…” သူ့ပါးစပ်ထဲ၌ မီးလျှံများ စုဝေးလာပြီး တာအိုရသေ့ထံ မီးတန်းတစ်ခု မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။

ထိုတာအိုရသေ့က ခန္ဓာကိုယ်ကို ဆတ်ခနဲ တုန်ခါ၍ ချီစွမ်းအင်များ ဖောက်ခွဲထုတ်ဖော်လိုက်၏။ သူ့နောက်ကျောဘက်၌ ကိုက်သုံးဆယ်ခန့် မြင့်မားသော လိပ်ခွံနတ်ဘုရားတစ်ပါး ပေါ်ထွက်လာသည်။

နဂါးချီလင်၏ မီးတန်းမှာ ကြီးမားသော လက်ကြီးဖြင့် ရိုက်ဖယ်ခံရပြီး တောင်နံရံသို့ ကျရောက်၍ ကျောက်တုံးကျောက်ခဲများ ရဲရဲနီသွား၏။

“ကောင်းကင်နတ်အသွင်အဆင့်ပါလား…” ချင်မူ့ရင်ထဲတွင် လေးလံသွားသည်။

နဂါးချီလင်၏ ခြေလေးဖက်အောက်၌ မီးလျှံတိမ်တိုက်များ ပေါ်ထွက်လာပြီး တာအိုရသေ့ထံ တစ်ရှိန်ထိုး ပြေးဝင်သွား၏။ ရုတ်တရက် လေထဲရှိ မြင်းမြီးယပ်က အောက်ဘက်သို့ သိမ်းရိုက်လာပြီး မြင်